Βερολίνο

Χώρα: Γερμανία

Πληθυσμός: 3,426,354

Νόμισμα: Ευρώ (€)

Περιγραφή: Από τότε που η Γερμανία ιδρύθηκε ως κράτος έθνος το 1871 η πρωτεύουσα της χώρας, το Βερολίνο αντανακλούσε πάντα την ιστορία, αρνητική και θετική. Οι περίοδοι ακμής και παρακμής έχουν κάνει το Βερολίνο μία πόλη μεγάλων αλλαγών. Το μεγαλύτερο κομμάτι της πόλης καταστράφηκε μετά το Β΄παγκόσμιο πόλεμο αλλά αρκετά μνημεία έχουν σωθεί και επισκευαστεί. Μετά την πτώση του τοίχους ιστορικές περιοχές όπως η Potsdamer Platz and Parizer Platz ανακαινίστηκαν εξ ολοκλήρου. Στις μέρες μας το Βερολίνο είναι για ακόμη μία φορά μία από τις σπουδαιότερες και μεγαλύτερες ευρωπαϊκές πόλεις. Διακρίνεται για τη ζωντάνια, τη δυναμική και το φιλόξενο χαρακτήρα της.

Καιρός / Κλίμα: Το Βερολίνο χαρακτηρίζεται από εύκρατο μεσόθερμο κλίμα. Αυτό συνεπάγεται με θερμά καλοκαίρια, με μέση μέγιστη θερμοκρασία 22–25 °C και μέση ελάχιστη 12–14 °C . Οι χειμώνες είναι ψυχροί με μέση μέγιστη θερμοκρασία 4 °C και μέση ελάχιστη από −2 ως 0 °C. Η άνοιξη και το φθινόπωρο είναι ήπια προς ψυχρά. Η μέση ετήσια βροχόπτωση ανέρχεται σε ύψος 570 χιλιοστών με κανονική κατανομή της βροχόπτωσης στο σύνολο του έτους. Από τον Δεκέμβριο ως και τον Μάρτιο καταγράφεται επίσης περιστασιακή ελαφρά χιονόπτωση, αλλά γενικά η κάλυψη του χιονιού είναι πρόσκαιρη.

Αξιοθέατα «Βερολίνο»

Πύλη του Βρανδεμβούργου

Brandenburger Tor

Είναι μια μνημειώδης πύλη του 18ου αιώνα που συμβολίζει την ειρήνη. Μετά την πτώση του τοίχους του Βερολίνου η πύλη του Βρανδεμβούργου έχει γίνει σύμβολο της ενωμένης Γερμανίας. Σχεδιάστηκε από τον Carl Hard επί βασιλείας του αυτοκράτορα Γουλιέλμου του Β΄. Η πύλη έχει μήκος 65,5μ και ύψος 28μ. Το σχέδιο της βασίστηκε στα προπύλαια της ακρόπολης των Αθηνών και κατασκευάστηκε μεταξύ του 1698-1791. Οι διακοσμήσεις της αναπαριστούν σκηνές από την ελληνική μυθολογία και χρειάστηκαν επί πλέον 4 χρόνια για να ολοκληρωθούν. Το 4τροχο άρμα της νίκης στην κορυφή της πύλης κατασκευάστηκε το 1793 από τον Johann Gottfried Schadow. To μπρούτζινο αυτό άρμα οδηγείται από την θεά της ειρήνης. Το 1806 ο Ναπολέων νίκησε τα πρωσσικά στρατεύματα στη μάχη του Jena-Auerstedt και διέταξε το άρμα να μεταφερθεί από το Βερολίνο στο Παρίσι αλλά μετά τη μάχη του Βατερλώ το άγαλμα επέστρεψε θριαμβευτικά στο Βερολίνο και από σύμβολο ειρήνης έγινε σύμβολο νίκης. Η πύλη του Βρανδεμβούργου μετά το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο βρέθηκε ακριβώς στο σύνορο ανατολικού και δυτικού Βερολίνου αλλά πέρασε στη Ρωσική πλευρά. Το 1958 η πύλη ανακαινίστηκε από το Ανατολικό Βερολίνο και το Δυτικό Βερολίνο χρηματοδότησε την ανακατασκευή του αγάλματος. Με την πτώση του τείχους, πλήθος κόσμου έφτασε στην πύλη για να πανηγυρίσει στο μέρος που ως τότε ήταν ένα απομονωμένο σημείο της πόλης. Το μνημείο ανακαινίστηκε το 2001 και ξαναδιατέθηκε στο κοινό το 2002.

Πρόσβαση: Μικρή απόσταση από τους σταθμούς Bundestag (U55) και Brandenburger Tor(U και S1, S2 & S25)

Γερμανικό Κοινοβούλιο - Ράιχσταγκ

Reichstag

Το Ράιχσταγκ είναι ένα από τα πιο ιστορικά μνημεία του Βερολίνου. Μετά την ίδρυση της Γερμανικής αυτοκρατορίας το 1872 δημιουργήθηκε η ανάγκη για ένα κοινοβούλιο στο Βερολίνο. Χρειάστηκαν 10 χρόνια μέχρινα συμφωνηθεί το σχέδιο και μέσα από ένα διαγωνισμό 183 υποψηφιοτήτων. Νικητής αναδείχθηκε ο Γερμανός αρχιτέκτονας Paul Wallat με ένα επιβλητικό αναγεννησιακό σχέδιο ενός κτιρίου με διαστάσεις 137 μ και 97μ. πλάτος. Το κτήριο κατασκευάστηκε μεταξύ του 1884 -1894 κυρίως από πολεμικές αποζημιώσεις που κατέβαλε η Γαλλία. Η περίφημη επιγραφή "Dem Deutschen Volke" (μτφ: για το γερμανικό λαό) προστέθηκε αργότερα το 1916 από τον αυτοκράτορα Γουλιέλμο Β΄ με μπρούτζινα γράμματα της επιγραφής από λιωμένα γαλλικά κανόνια. Το 1933 έπιασε φωτιά στο κτήριο καταστρέφοντας μεγάλο μέρος του Ράιχσταγκ. Μέχρι σήμερα αγνοείται ποιος ξεκίνησε τη φωτιά αλλά οι κατηγορίες βάρυναν τους κομμουνιστές. Το γεγονός αυτό είχε ενισχύσει τη δημοτικότητα του Εθνικού σοσιαλιστικού κόμματος του Χίτλερ. Το κτήριο υπέστη αρκετές ζημιές όταν οι Σοβιετικοί μπήκαν στο Βερολίνο στο τέλος του πολέμου. Μετά τον πόλεμο το Ράιχσταγκ παραδώθηκε στο δυτικό Βερολίνο κοντά στο σημείο απ' όπου περνούσε το τείχος. Μετά του 1958-1972 το κτίριο ανακατασκευάστηκε και αφαιρέθηκαν ο γυάλινος τρούλος και η εσωτερική του διακόσμηση. Κατά τη διάρκεια που το Βερολίνο ήταν χωρισμένο το Δυτικό Γερμανικό Κοινοβούλιο συνεδρίαζε εδώ μια φορά το χρόνο για να δείξει έτσι πως η Βόννη ήταν προσωρινή πρωτεύουσα. Μετά την ενοποίηση των Γερμανιών το κοινοβούλιο επέστρεψε στο Βερολίνο. Ο Σερ Νόρμαν Φόστερ σχεδίασε κατά την ανακαίνιση μεταξύ του 1995-1999 ένα νέο γυάλινο θόλο για την κύρια αίθουσα, και παρά τις πρώτες αρνητικές κριτικές, ο θόλος έχει γίνει μία από τις πιο διάσημες εικόνες της πόλης. Ένα μέρος του Ράιχσταγκ είναι ανοικτό προς το κοινό. Ένας ανελκυστήρας θα σας μεταφέρει στην οροφή του κτηρίου όπου μπορείτε να περπατήσετε στην κορυφή του θόλου μέσα από ένα ελικοειδή διάδρομο. 

Πρόσβαση: Μικρή απόσταση από τους σταθμούς Bundestag (U55) και Brandenburger Tor(U και S1, S2 & S25)

Τείχος του Βερολίνου

Berliner Mauer

Το τείχος που χώριζε την πόλη σε Ανατολική και Δυτική ήταν το αποτέλεσμα του ψυχρού πολέμου. Κτίστηκε από την κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας για να αποτρέψει τους πολίτες της να αυτομολούν από την Ανατολή στη Δύση. Από το 1989, όταν άνοιξαν τα σύνορα, το μεγαλύτερο κομμάτι του τείχους κατεδαφίστηκε. Μετά τον β΄παγκόσμιο πόλεμο η Γερμανία χωρίστηκε σε δύο κράτη με τις συμμαχικές δυνάμεις να κρατάνε τον έλεγχο της Δυτικής πλευράς του Βερολίνου που ήταν περικυκλωμένη από την ανατολική Γερμανία. Μέχρι το 1961 η ανατολικογερμανοί μπορούσαν να κινηθούν ελεύθερα μεταξύ των δύο τμημάτων ανατολικού – δυτικού. Αλλά η καλή ζωή του δυτικού Βερολίνου έκανε τους ανατολικούς να μετακομίζουν εκεί περίπου 20.000 το μήνα. Στις 12 Αυγούστου 1961 οι αρχές της ανατολικής Γερμανίας αποφάσισαν να κλείσουν τα σύνορα γύρω από τους δυτικούς τομείς του Βερολίνου με σκοπό να σταματήσουν τη φυγή των κατοίκων. Επισήμως ισχυρίστηκαν ότι το τείχος - μία αντικαπιταλιστική προστασία ως άμυνα της ανατολικής κατά της δυτικής επιθετικότητας. Το πρωί της 13 Αυγούστου τα συρματοπλέγματα ήταν εγκατεστημένα. Οι συγκοινωνίες είχαν κοπεί και όλα τα σπίτια στην ανατολική πλευρά των συνόρων εκκενώθηκαν και τα παράθυρά τους κτίστηκαν. Με το χρόνο τα συρματοπλέγματα αντικαταστάθηκαν από ένα τοίχο 3,6μ. κατά μήκος του τείχους από την ανατολική πλευρά υπήρχε μία ζώνη ελεγχόμενη από τους φρουρούς γνωστή και ως ζώνη θανάτου με 302 παρατηρητήρια και 20 φυλάκια σε ένα συνολικό μήκος 115μ. οι φύλακες είχαν τη διαταγή να πυροβολούν όσους έκαναν απόπειρα να δραπετεύσουν με αποτελεσμένα 192 άνθρωποι να σκοτωθούν στην προσπάθεια να καταφύγουν στην Δύση. Μετά την επίσκεψη του Σοβιετικού προέδρου Γκορμπατσόφ στην Δυτική Γερμανία το 1989 η Ουγγαρία άνοιξε τα σύνορα της με την Αυστρία. Αυτό επέτρεπε τους Ανατολικογερμανούς να διαφύγουν προς τη δύση. Εν τω μεταξύ οι διαμαρτυρίες και οι πορείες κατά της κυβέρνησης πλήθαιναν και τελικά στις 9 Νοεμβρίου 1989 οι περιορισμοί για τη διέλευση των συνόρων τερματίστηκαν. Από τότε τα περισσότερα κομμάτια του τείχους αποσυναρμολογήθηκαν. Το πιο διάσημο κομμάτι είναι 1326μ. και βρίσκεται κατά μήκος Muhlenstrasse και είναι διακοσμημένο με 106 τοιχογραφίες.

Πρόσβαση: Τρία τμήματα μένουν ακόμα όρθια. Ένα μήκους 80 μέτρων τμήμα του «πρώτου Τείχους» στο σημείο που βρισκόταν τα αρχηγεία της Γκεστάπο (ανάμεσα στο σημείο ελέγχου Τσάρλι και την πλατεία Ποτσντάμερ), ένα μακρύτερο τμήμα του δεύτερου τείχους, κατά μήκος του ποταμού Σπρέε, κοντά στη γέφυρα Oberbaumbrücke, γνωστό σήμερα ως East Side Gallery (σταθμός Ostbahnhof S3, S5, S7, S9, S75), και ένα τρίτο τμήμα στην Bernauer Straße το οποίο μετατράπηκε σε μνημείο το 1999.

Μνημείο του Ολοκαυτώματος

Holocaust-Mahnmal

Το Μάιο του 2005 στην 60η επέτειο από την πτώση του ναζιστικού καθεστώτος και το τέλος του β΄παγκοσμίου πολέμου η πόλη του Βερολίνου αφιέρωσε το μνημείο του ολοκαυτώματος στη μνήμη των δολοφονημένων Εβραίων από τις δυνάμεις του Χίτλερ. Το μνημείο αποτελείται από 2711 πέτρινους πλίνθους τα οποία δεν έχουν επιγραφές όπως ονόματα ημερομηνίες. Στο σύνολο τους δημιουργούνε ένα μοτίβο σαν κυματισμό. Το μνημείο σχεδιάστηκε από τον Αμερικανό αρχιτέκτονα Peter Eisenman. Έχει δεχθεί πολλές κριτικές αλλά το σύνολό τους θεωρείται ότι πέτυχε το σκοπό του. Το μνημείο μπορεί να το επισκεφθεί κανείς μέρα ή νύχτα και οποιαδήποτε ώρα. Ένα υπόγειο γραφείο πληροφοριών βρίσκεται στη βάση του μνημείου και προσφέρει ιστορίες από οικογένειες που αντιμετώπισαν την οργή των Ναζί. Το γραφείο είναι ανοικτό από τις 8.00 το πρωί μέχρι 10.00 το βράδυ.  

Πρόσβαση: Μικρή απόσταση από τους σταθμούς Mohrenstraße(U2) και Brandenburger Tor(U και S1, S2 & S25).

Αλεξάντερπλατζ

Αlexanderplatz

Αρχικά η πλατεία ονομαζόταν Πλατεία των Βοδιών αλλά μετά την επίσκεψη του Τσάρου Αλεξάνδρου του Α το 1805 η πλατεία ονομάστηκε Alexander Platz. Οι ντόπιοι το ονομάζουν πλατεία Alex. Τα περισσότερα κτίρια της πλατείας καταστράφηκαν από το συμμαχικό βομβαρδισμό στα τέλη του β΄παγκόσμιου πολέμου. Μετά τον πόλεμο η πλατεία έγινε το κέντρο του Ανατολικού Βερολίνου και οι Σοβιετικοί επέδειξαν το σοβιετικό στυλ αρχιτεκτονικής κατασκευάζοντας μεγάλα κτίρια και ένα πανύψηλο πύργο για την τηλεόραση. Ο πύργος της τηλεόρασης είναι μία από τις μεγαλύτερες κατασκευές στην Ευρώπη με την κεραία του να φτάνει τα 365μ. Κτίστηκε το 1969 και στη σφαίρα διαθέτει ένα περιστρεφόμενο εστιατόριο σε ύψος 207μ. το 1969 δύο ακόμη μνημεία προστέθηκαν στην πλατεία, το ρολόι της διεθνούς ώρας και το σιντριβάνι της διεθνούς φιλίας. Η πλατεία ήταν κάποτε ένα από τα λιγότερο δημοφιλή μέρη της πόλης αλλά σήμερα αυτό δεν ισχύει πια.

Πρόσβαση: Με το μετρό στην στάση Αλεξάντερπλατζ (U2, U5, U8, S5, S7,

S9, S75).

Καθεδρικός του Βερολίνου

Berliner Dom

Ο καθεδρικός του Βερολίνου σε ρυθμό μπαρόκ χτίστηκε μεταξύ του 1894 – 1905. Βρίσκεται στο νησί των μουσείων στην όχθη του ποταμού Spree. Ο σημερινός ναός είναι ο τρίτος στη σειρά που κτίστηκε στο ίδιο σημείο. Η πρώτη εκκλησία κτίστηκε εδώ το 1465 και αργότερα αντικαταστάθηκε από ένα καθεδρικό το 1765. Με διαταγή του αυτοκράτορα Γουλιέλμου β΄ ο ναός καταστράφηκε το 1894 και αποφάσισε να τον αντικαταστήσει με τον σημερινό ναό. Το τεράστιο μέγεθος του νέου ναού ήταν σαν ένα προτεσταντικό αντίβαρο του ναού του Αγίου Πέτρου της Ρώμη. Σχεδιάστηκε από τον Julius Raschdoroff σε ρυθμό μπαρόκ με αναγεννησιακή ιταλική επιρροή. Οι διαστάσεις του ναού είναι 114μ μήκος και 13μ πλάτος. Κατά τον β΄παγκόσμιο πόλεμο το κτίριο κτυπήθηκε από βόμβα. Μία προσωρινή οροφή τοποθετήθηκε για να διασώσει το εσωτερικό του κτιρίου και παρά τα σχέδια της κυβέρνησης της Ανατολική Γερμανίας να κατεδαφίσει το ναό το 1975 ξεκίνησε η ανακατασκευή του. Το 1993 η εκκλησία επαναλειτούργησε. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στην πλούσια εσωτερική διακόσμηση είναι το ανακατασκευασμένο εκκλησιαστικό όργανο το οποίο διαθέτει 7.000 σωλήνες. Επίσης υπάρχουν μερικοί όμορφα διακοσμημένοι σαρκοφάγοι διάσημων προσώπων της Γερμανικής ιστορίας.

Πρόσβαση: Ο πιο κοντινός σταθμός είναι ο Hackescher Markt (S1, S7, S9, S75) ή ακόμα μπορείτε να φτάσετε στην κοντινή (1,2 χλμ μακριά) Αλεξάντερπλατζ (U2, U5, U8, S5, S7, S9, S75) και από εκεί μπορείτε να συνεχίσετε με το τραμ ή το λεωφορείο.

Ζωολογικός κήπος του Βερολίνου

Zoologischer Garten Berlin

Άνοιξε για το κοινό το 1844 και είναι ένας από τους μεγαλύτερους κήπους του κόσμου. Η κατασκευή του ήταν ένα δώρο από το βασιλιά Φρειδερίκο Γουλιέλμο τον Δ΄. Ο κήπος σχεδιάστηκε από τον Peter Lenne. Η ιδέα για τον κήπο ήταν του Αlexander von Humboldt και του Γερμανού Αφρικανού εξερευνητή και ζωολόγου Hanirkt Lihnestain και βρίσκεται στην ΝΔ πλευρά του πάρκου Tiere Garden στο κέντρο του Βερολίνου. Πριν τον πόλεμο ο κήπος αριθμούσε χιλιάδες ζώα αλλά μετά την καταστροφή λιγότερα από 100 είχαν απομείνει. Σήμερα ο κήπος αριθμεί 15.000 ζώα με περισσότερα από 1400 είδη. Δεν υπάρχουν πολλά κλουβιά. Tα περισσότερα ζώα είναι ελεύθερα σε παραστάσεις του φυσικού τους περιβάλλον. Ο ζωολογικός κήπος έχει δύο εισόδους με την μία να ονομάζεται η πύλη των λιονταριών καθώς έχει εκατέρωθεν 2 λιοντάρια και η άλλη πλαισιώνεται από ελέφαντες και λέγεται η πύλη των ελεφάντων. Πρόσβαση: Οι κοντινότεροι σταθμοί είναι οι Kurfürstendamm (U1, U9) και Zoologischer Garten (U2, U9).

Μουσείο της Περγάμου

Pergamonmuseum

Βρίσκεται στο νησί των μουσείων και είναι το νεότερο από τα 5 μουσεία. Άνοιξε το 1930 και πήρε το όνομα του από το βωμό της Περγάμου που είναι ένα θεόρατο μνημείο που φιλοξενείται εκεί. Σχεδιάστηκε από τον Alfrend Messed και αργότερα από τον Ludwig Huffman. Χτίστηκε ως συμπλήρωμα του διπλανού μουσείου του Beute το οποίο αδυνατούσε να εκθέσει τα εκθέματα του καθώς οι Γερμανοί αρχαιολόγοι συνέχισαν τις εκσκαφές σ' όλο τον κόσμο. Η ιδέα για το νέο μουσείο ξεκίνησε το 1907 και η κατασκευή του άρχισε το 1920 και κράτησε 20 χρόνια. Υπέστη σημαντικές καταστροφές κατά τον β΄παγκόσμιο πόλεμο. Ευτυχώς πολλά από τα εκθέματα είχαν αποθηκευτεί σε άλλες τοποθεσίες ενώ το 1945 σημαντικό κομμάτι της συλλογής του μεταφέρθηκε στη Μόσχα όπου βρίσκεται στα μουσεία Ερμιταζ και Πούσκιν. Το μουσείο χωρίζεται σε 3 τομείς στο τομέα των αρχαιοτήτων, στο μουσείο ισλαμικής τέχνης και της «Εγγύς Ανατολής». Το σπουδαιότερο από τα εκθέματα του είναι ο βωμός από την ακρόπολη της αρχαίας Περγάμου της Μικράς Ασίας ο οποίος αποτελούσε κομμάτι από ένα μεγάλο κτιριακό συγκρότημα στην Περγαμο. Η συλλογή περιλαμβάνει και άλλα κομμάτια του συγκροτήματος όπως ένα μέρος του ναού της νικηφόρου Αθηνάς. Ένα εντυπωσιακό έκθεμα του μουσείου είναι η Πύλη της Ιστάρ από την αρχαία Βαβυλώνα. Ανάμεσα στα εκθέματα υπάρχουν αντικείμενα από την αρχαία Μίλητο, Σάμο και Νάξο καθώς και από Περσία, Συρία και Παλαιστίνη. Στο τμήμα της ισλαμικής τέχνης υπάρχει μια πρόσοψη ανακτόρου μήκους 45μ, από την Ιορδανία.

Πρόσβαση: Ο πιο κοντινός σταθμός είναι ο Hackescher Markt (S1, S7, S9, S75) ή ακόμα μπορείτε να φτάσετε στην κοντινή (1,2 χλμ μακριά) Αλεξάντερπλατζ (U2, U5, U8, S5, S7, S9, S75) και από εκεί μπορείτε να συνεχίσετε με το τραμ ή το λεωφορείο.

Ποτσντάμερ Πλατς

Potsdamer Platz

Την δεκαετία 1920-30 η Ποτσντάμερ Πλατζ ήταν μια από τις πιο ζωντανές και πολυπληθείς πλατείες της Ευρώπης. Το 1943 αυτό άλλαξε μετά από έναν ισχυρό βομβαρδισμό των συμμάχων. Μετά τον πόλεμο η πλατεία βρισκόταν μεταξύ των Αμερικανικών, Βρετανικών και Ρωσικών τμημάτων της πόλης και έτσι έγινε νεκρή ζώνη. Με την κατασκευή του τοίχους του Βερολίνου το 1961 όλα τα κτίρια ισοπεδώθηκαν. Μετά την πτώση του τείχους αποφασίστηκε η ανοικοδόμηση της περιοχής με την κατασκευή να ξεκινάει το 1994. Εκτός από την πλατεία διαμορφώθηκαν και πολλά τετράγωνα όλα κάτω από την επίβλεψη των αρχιτεκτόνων Wilmer & Sattler. Το σχέδιο περιελάμβανε την κατασκευή πύργων εμπορικών καταστημάτων, ενός ψυχαγωγικού κέντρου και κτιρίων κατοικιών. Το πρώτο κτίριο που ολοκληρώθηκε ήταν ο πύργος Debis που σχεδιάστηκε από τον Rentsio Piano. Άλλα εντυπωσιακά κτίρια είναι το Sony center, ένα σύμπλεγμα σχεδιασμένο από τον Helmut Jahn που συμπεριλαμβάνει ένα θέατρο imax και έναν πύργο με γραφεία. Ο γειτονικός πύργος, Kohlhof, έχει μία βεράντα παρατήρησης σε ύψος 93μ. Ο νέος σταθμός του μετρό και το εμπορικό κέντρο έχουν φέρει ζωντάνια στην Ποτσντάμερ Πλατζ. Η πλατεία έχει επανέλθει στην πρότερή της δόξα.

Πρόσβαση: Μέσω της ομώνυμης στάσης μετρό Potsdamer Platz (U2).

Νησί των Μουσείων

Museumsinsel

Το διάσημο νησί των μουσείων του Βερολίνου βρίσκεται μεταξύ των ποταμών Spree και Kupfergraben και φιλοξενεί 5 μουσεία. O βασιλιάς Φρειδερίκος Γουλιέλμος ο 5ος ανέθεσε την κατασκευή του βασιλικού μουσείου, σήμερα γνωστό ως μουσείο Άλτες, το 1830. Η ιδέα για το νησί των μουσείων ξεκίνησε το 1841 όταν ο Φρειδερίκος Αύγουστος Στουτελ πρότεινε το νησί να γίνει πολιτιστικό κέντρο. Το 1859 ολοκληρώθηκε το νέο μουσείο και το 1876 ολοκληρώθηκε η εθνική γκαλερί. Το μουσείο Κάιζερ Φρίνη, σήμερα γνωστό ως μουσείο Beute, προστέθηκε το 1904 και το μουσείο της Περγάμου ολοκληρώθηκε το 1930. To 70% των κτηρίων καταστράφηκε το 2ο παγκόσμιο πόλεμο και οι συλλογές μοιράστηκαν μεταξύ του ανατολικού και δυτικού Βερολίνου. Στο τέλος του 20 αιώνα ένα πρόγραμμα ανακατασκευής και μοντερνοποίησης των μουσείων ξεκίνησε και για τα 5 μουσεία. Η παλαιά εθνική πινακοθήκη ξανάνοιξε το 2001 και διαθέτει μία από τις μεγαλύτερες συλλογές του 19ου από γλυπτά και πίνακες. Το παλαιό μουσείο ξανάνοιξε το 1966 και περιέχει ελληνικά και ρωμαϊκά κειμήλια και το κτίριο θυμίζει ελληνικό κορινθιακό ναό. Το μουσείο μποντέ άνοιξε για το κοινό 2006 μετά από 10 χρόνια ανακαινίσεων. Το μουσείο διαθέτει μια μεγάλη συλλογή από γλυπτά και μία από τη μία από τις μεγαλύτερες συλλογές νομισμάτων. Το νέο μουσείο που άνοιξε το 2009 περιέχει συλλογές από την Ελλάδα και την Αίγυπτο. Το σπουδαιότερο κειμήλιο του μουσείου είναι η προτομή της Νεφερτίτης. Στο μνημειώδες μουσείο της Περγάμου υπάρχει μια

καταπληκτική συλλογή ελληνικών και βαβυλωνιακών αρχαιοτήτων συμπεριλαμβανομένης και της εντυπωσιακής πύλης Ishtar της Βαβυλώνας και τον τεράστιο βωμό της Περγάμου.

Πρόσβαση: Ο πιο κοντινός σταθμός είναι ο Hackescher Markt (S1, S7, S9, S75) ή ακόμα μπορείτε να φτάσετε στην κοντινή (1,2 χλμ μακριά) Αλεξάντερπλατζ (U2, U5, U8, S5, S7, S9, S75) και από εκεί μπορείτε να συνεχίσετε με το τραμ ή το λεωφορείο.

Σημείο Ελέγχου Τσάρλι

Checkpoint Charly

Είναι από τα κορυφαία σύμβολα του ψυχρού πολέμου και η επιτομή του χωρισμού δύσης και ανατολής. Για περίπου 30 χρόνια αυτό το σημείο ελέγχου αντιπροσώπευε όχι μόνο τη χωρισμένη Γερμανία αλλά και ένα ολόκληρο κόσμο πολιτικών αναταραχών. Το τείχος του Βερολίνου  ψώθηκε το 1941 από την ανατολικογερμανική κυβέρνηση. Μετά την ολοκλήρωση του τείχους ο Αμερικανός πρόεδρος Kennedy διέταξε τις Αμερικανικές δυνάμεις να χτίσουν 3 σημεία ελέγχου (Check points) σε διαφορετικά σημεία του ώστε οι διπλωμάτες και σύμμαχοι να μπορούν να εισέρχονται στο δυτικό Βερολίνο. Το Check point Charly πήρε το όνομα του από το αμερικανικό αλφάβητο με τα δύο πρώτα σημεία να λέγονται alpha και bravo. Μέχρι το 1962 το check point είχε αναπτύξει τη φήμη ως το σημείο εισόδου και εξόδου από την ανατολική προς τη δυτική πλευρά του Βερολίνου και έτσι έγινε σημείο αναφοράς σε πολλές ταινίες και μυθιστορήματα. Τα πρώτα χρόνια στο check point Charly συχνά γινόταν επεισόδια μεταξύ των Αμερικανών και των Σοβιετικών στρατιωτών με πιο γνωστό με το επεισόδιο όπου τα τανκς το ένα να αντικρίζει το άλλο εκατέρωθεν του check point. To check point αφαιρέθηκε τον Ιούνιο του 1990.

Πρόσβαση: Ο κοντινότερος σταθμός είναι ο Kochstraße (U6).

Ναός της Μνήμης του Αυτοκράτορα Γουλιέλμου

Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche

Η Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche είναι ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα του Βερολίνου. O κατεστραμμένος αυτός πύργος είναι ένα σύμβολο της αποφασιστικότητας του Βερολίνου για την ανοικοδόμηση της πόλης μετά τον πόλεμο και μια διαρκής υπενθύμιση της καταστροφής του πολέμου. Η εκκλησία βρίσκεται στο Breitscheidplatz, το κέντρο του πρώην Δυτικού Βερολίνου. Εξακολουθεί να είναι το εμπορικό κέντρο του Βερολίνου, με τον εμπορικό δρόμο Ku'damm και το Europa Center σε κοντινή απόσταση. Χτίστηκε μεταξύ 1891 και 1895 από τον Κάιζερ Γουλιέλμο Β΄ (Kaiser Wilhelm II) και έγινε προς τιμή του παππού του, Κάιζερ Γουλιέλμου Α΄ (Kaiser Wilhelm I). Αποτελούσε το σύμβολο της ενότητας της Πρωσίας. Σχεδιάστηκε από το Γερμανό αρχιτέκτονα Franz Schwechten σε νέο-ρομανικό ρυθμό. Το κτίριο ήταν ασυνήθιστα στολισμένο για προτεσταντική εκκλησία. Στη διακόσμηση υπήρχε και ένα μεγάλο ψηφιδωτό που απεικονίζει την ιστορία της Πρωσίας. Τη νύχτα της 18 Νοεμβρίου του 1943 η εκκλησία κάηκε αφού χτυπήθηκε από μια συμμαχική βόμβα. Οι ντόπιοι υπερασπίστηκαν τα ερείπια από κατεδάφιση το 1950 και το 1961 μία νέα, οκταγωνική εκκλησία σχεδιάστηκε από τον Egon Eiermann και χτίστηκε παράλληλα με τον υφιστάμενο πύργο. Η νέα εκκλησία είναι από οπλισμένο σκυρόδεμα με μπλε γυάλινα τούβλα. Ένας ανεξάρτητο εξαγωνικό κωδωνοστάσιο κατασκευάστηκε στη θέση του πρώην κύριου ναού. Μέσα στο υπόλοιπο του δυτικού πύργου του κατεστραμμένου ναού είναι Gedenkhalle ή αίθουσα μνήμης. Εκεί βρίσκονται τα έγγραφα με την ιστορία της εκκλησίας και εμπεριέχονται πολλά από τα πρωτότυπα αντικείμενα της εκκλησίας, καθώς και φωτογραφίες πριν και μετά τον βομβαρδισμό.

Πρόσβαση: Οι κοντινότεροι σταθμοί είναι οι Kurfürstendamm (U1, U9) και Zoologischer Garten (U2, U9).

Μουσεία για παιδιά στο Βερολίνο

Jugend Museum (Youth Museum):

Αποτελεί παράρτημα του Μουσείου Schöneberg και στεγάζεται στο κτίριο “Million Villa” στην οδό Haupt. Πρόκειται για ένα μουσείο ιστορίας, τόσο της πόλης του Βερολίνου όσο και χωρών του κόσμου. Τα παιδιά ανακαλύπτουν την ιστορία του Βερολίνου ανοίγοντας μια σειρά κουτιών που μέσα κρύβουν αντικείμενα της καθημερινής ζωής, κούκλες, παλιά χρήματα, αντικείμενα ναυσιπλοϊας. Σε άλλη έκθεση του ίδιου μουσείου, ανοίγοντας πόρτες ενός διαδρόμου, ουσιαστικά ανοίγουν την πόρτα και σε κάποιο πολιτισμό του κόσμου. Πρόσβαση με λεωφορείο, γραμμές 104, 187, Ν42. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε τη σελίδα

Labyrinth Children’s Museum:

Στο μουσείο αυτό οι εκθέσεις ποικίλλουν, από νεράιδες και δικαιώματα των παιδιών, μέχρι παγκόσμιοι πολιτισμοί και τεχνολογία. Το σκεπτικό όλων των εκθέσεων, όμως είναι η απόκτηση γνώσεων μέσω της αφής, της κατασκευής και του πειράματος. Οι μικροί επισκέπτες είναι ελεύθεροι να δοκιμάσουν τα πάντα, αρκεί πρώτα να έχουν βγάλει τα παπούτσια τους στην είσοδο! Πρόσβαση με το U-Bahn γραμμές U8,U9 και S-Bahn γραμμές S1, S2, S8, S25, S85.Πληροφορίες για την επίσκεψή σας στο μουσείο θα βρείτε στη σελίδα

Museum für Naturkunde:

Μουσείο με έμφαση στους δεινόσαυρους, την εξέλιξη των ειδών, τη δημιουργία του ηλιακού συστήματος. Ψηφιακοί δεινόσαυροι που κινούνται μπροστά στα παιδιά, καθώς και ο σκελετός του μεγαλύτερου δεινόσαυρου Brachiosaurus brancai με ύψος 13,27 μέτρα. Τα παιδιά μπορούν να μάθουν τις διαδικασίες συντήρησης απολιθωμάτων.

Πρόσβαση με τη γραμμή U6 του U-Bahn, στην ομώνυμη στάση. Μάθετε περισσότερα για το μουσείο στη σελίδα

Domäne Dahlem - Country Estate & Museum:

Το συγκεκριμένο μουσείο είναι ανοιχτό και έχει θέμα τη γεωργία και τη βιομηχανία τροφίμων, δίνοντας έμφαση στην οικολογία. Το κτήμα στο οποίο φιλοξενείται το μουσείο είναι ένα κτίριο 800 χρόνων. Οι επισκέπτες μπορούν να πάρουν μέρος σε αγροτικές εργασίες και να δουν την πορεία ενός τροφίμου από τη γη μέχρι τον πάγκο του οπωροπώλη. Πρόσβαση με το U-Bahn γραμμή U3, στάση Dahlem-Dorf.Πατήστε εδώ για να μάθετε περισσότερα για την επίσκεψή σας στο μουσείο

EXTAVIUM Potsdam:

Βρίσκεται στο Potsdam, μία μικρή πόλη σε απόσταση 26 χιλιομέτρων νοτιοδυτικά του Βερολίνου. Το EXTAVIUM είναι ένα μουσείο με θέμα την επιστήμη και την τεχνολογία. Με πάνω από 130 διαδραστικά εκθέματα, τα οποία συνεχώς ανανεώνονται και εμπλουτίζονται με νέα πειράματα, τα παιδιά μαθαίνουν δημιουργώντας ανεμοστρόβιλους, μετρώντας πόση δύναμη ασκούν τα πόδια τους ή κάνοντας εργαστηριακά πειράματα. Βρίσκεται στην περιοχή Potsdam του Βερολίνου. Πρόσβαση με το S-Bahn, γραμμή S7.Εδώ θα βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την επίσκεψή σας στο EXTAVIUM

Berliner S-Βahn Museum:

Στην πόλη Potsdam βρίσκεται και το μουσείο S-Bahn, του σιδηροδρόμου του Βερολίνου. Οι επισκέπτες μαθαίνουν για την ιστορία του, από πού πήρε το όνομά του, πώς κατασκευάστηκαν τα υπόγεια κομμάτια του, παλιά εισιτήρια, βαγόνια, θάλαμοι, και γενικά ότι έχει να κάνει με την κατασκευή και συντήρηση των γραμμών, καθώς, επίσης, έχουν τη δυνατότητα να γίνουν μηχανικοί τρένου και να παίξουν με εργαλεία και εξαρτήματα μιας αμαξοστοιχίας. Πρόσβαση με το S-Bahn, γραμμή S7.Περισσότερες πληροφορίες για το μουσείο S-Bahn θα βρείτε εδώ

Βerliner U-Bahn Museum:

Στο κέντρο της πόλης, για την ακρίβεια στο σταθμό Olympiastadion (U2), βρίσκεται το μουσείο για τον υπόγειο σιδηρόδρομο του Βερολίνου. Η επαφή με την ιστορία ξεκινά από την είσοδο ακόμα, όπου τα εισιτήρια εκδίδονται μέσα σε ένα παλιό θάλαμο και τυπώνονται από μια από τις ιστορικές μηχανές εκτύπωσης. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης προβάλλεται υλικό της ιστορίας του μετρό και οι επισκέπτες μπορούν να δουν παλιούς μεταγωγικούς σταθμούς, σήματα, μηχανισμούς φρένων κ.ά.

Πρόσβαση με το U-Bahn, γραμμή U2, στάση Olympia-Stadion.Βρείτε πληροφορίες για την επίσκεψή σας στη σελίδα

Νικολάι Φίρτελ

Nikolaiviertel

Η ιστορική συνοικία του Αγίου Νικολάου είναι μία μικρή περιοχή κοντά στην Αlexander platz. Μετά τον πόλεμο ήταν ένα κομμάτι του Ανατολικού Βερολίνου το οποίο παραμελήθηκε μέχρι το 1979 όπου η πόλη γιόρτασε την 750 επέτειό της. Κατά το 8ετές πρόγραμμα αναστήλωσης παρόμοια ιστορικά κτίρια κατασκευάστηκαν για να αναβιώσουν την ιστορική αυτή περιοχή. Η προσπάθεια αυτή των ανατολικογερμανών δέχτηκε καυστική κριτική δίνοντας στην περιοχή το προσωνύμιο η Ντίσνευλαντ του Χόνεκερ (αρχηγός της Ανατολικής Γερμανίας) κυρίως για τον ανορθόδοξο τρόπο που έγινε η αναστήλωση. Στο κέντρο της Nikolaiviertel βρίσκεται η πιο παλιά εκκλησία του Βερολίνου. Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου του 13ου αιώνα ανακατασκευάστηκε πολλές φορές μέσα στους αιώνες. Το 1945 καταστράφηκε στους βομβαρδισμούς αλλά ανακατασκευάστηκε πλήρως το 1987. Στην άκρη της Nikolaiviertel βρίσκεται το πρώτο δημαρχείο του Βερολίνου, το οποίο πήρε το όνομα του από τα κόκκινο τουβλάκι των τειχών του. Το κτίριο, αν και επλήγησε στους βομβαρδισμούς, ολοκληρώθηκε το 1949. Το κτίριο σήμερα εξυπηρετεί ως μόνιμη κατοικία του δημάρχου.

Πρόσβαση: Ο κοντινότερος σταθμός μετρό είναι ο Klosterstraße (U2).

Μπέμπελ Πλατς

Bebelplatz

Σχεδιάστηκε το 18ο αιώνα ως κέντρο των τεχνών και των επιστημών και βρίσκεται στη λεωφόρο Under Lindeen. Όταν ο Φρειδερίκος ο β΄έγινε βασιλιάς της Πρωσίας 1840, ως προστάτης των τεχνών, αποφάσισε να δημιουργήσει μία περιοχή που να περιέχει όπερα, ακαδημίες και ένα παλάτι. Η πλατεία ήταν γνωστή παλαιοτέρα ως Opera platz καθώς η όπερα ήταν το μόνο κτίριο που είχε ολοκληρωθεί πριν αποβιώσει ο Φρειδερίκος. Το σημερινό της όνομα δόθηκε το 1947 κατόπιν του Αυγούστου Bebel αρχηγού του σοσιαλιστικού κόμματος της Γερμανίας του 19ου αιώνα. Περιμετρικά της πλατείας υπάρχουν 3 κύρια κτίρια. Η κρατική όπερα ολοκληρώθηκε το 1863 και είναι έδρα της κρατικής ορχήστρα. Αν και το κτίριο καταστράφηκε στον β΄παγκόσμιο πόλεμο ξανακατασκευάστηκε το 1950 με βάση το αρχικό του σχέδιο. Μπορείτε να παρακολουθήσετε όπερες και κονσέρτα κατά τη διάρκεια σχεδόν όλου του χρόνου. Ο καθεδρικός του Αγίου Hedwig κτίστηκε το 1867 και ήταν η πρώτη καθολική εκκλησία που έγινε στη Γερμανία μετά την προτεσταντική μεταρρύθμιση. Κτίστηκε με βάση το πάνθεον της Ρώμης και ο γυαλιστερός πράσινος τρούλος της είναι εμφανής από πολλά σημεία της πόλης. Στην κεντρική πλευρά της πλατείας βρίσκεται η παλιά βασιλική βιβλιοθήκη που σήμερα είναι κομμάτι του πανεπιστημίου Ηunboldt. Το υπόλοιπο κολλέγιο βρίσκεται κατά μήκος της οδού Unter den linden. Σπουδαία άτομα φοίτησαν στο κολλέγιο όπως οι αδελφοί Γκριμ και ο Καρλ Μαξ. Ο Αλμπερτ Αισταιν δίδαξε εδώ για περίπου 20 χρόνια πριν το καθεστώς των Ναζί. Δυστυχώς η Bebel platz είναι συχνότερα γνωστή για τα γεγονότα της 10ης Μαίου 1943. Eκείνη τη μέρα ο υπουργός προπαγάνδας της ναζιστικής Γερμανίας Joseph Goebels οργάνωσε μία εθνική πυρά βιβλίων όπου περισσότερα από 20.000 βιβλία Εβραίων, κομμουνιστών ή φιλειρηνιστών κάηκαν στην πυρά στο μέσο της πλατείας. Σήμερα οι επισκέπτες μπορούν μέσα από μία γυάλινη πλάκα το έδαφος να δουν σειρές από άδεια ράφια βιβλιοθηκών.

Πρόσβαση: Οι κοντινότερος σταθμός είναι ο Hausvogteiplatz (U2) και επίσης οι Friedrichstraße (U6) Französische Straße (U6).

Ανάκτορο Σαρλότενμπουργκ

Schloss Charlottenburg

Το Σαρλότενμπουργκ είναι ένα εντυπωσιακό μπαρόκ παλάτι στη δυτική πλευρά του Βερολίνου. Το κτίριο κάηκε ολοσχερώς το β΄παγκόσμιο πόλεμο αλλά ανακατασκευάστηκε πλήρως. Το Σαρλότεν είναι τομεγαλύτερο παλάτι στο Βερολίνο. Το αρχικό του μέρος κατασκευάστηκε μεταξύ του 1695-1699 ως θερινή κατοικία της Σοφίας Σαρλότ γυναίκας του Φρειδερίκου Γ΄. Το παλάτι σχεδιάστηκε από τον Johann Narimg και επεκτάθηκε λίγο αργότερα όταν ο Φρειδερίκος έγινε βασιλιάς της Πρωσίας. Το 1943 στη διάρκεια των συμμαχικών βομβαρδισμών το ανάκτορο έπιασε φωτιά και καταστράφηκε. Το εσωτερικό του είναι πλούσια διακοσμημένο σε πολλά στυλ και με ακριβά υλικά και περιέχει πολλά κομμάτια τέχνης, πίνακες κτλ. Οι κήποι γύρω από το παλάτι είχαν σχεδιαστεί σε Γαλλικό μπαρόκ ρυθμό αλλά όταν ανακατασκευάστηκαν απλοποιήθηκαν. Στους κήπους θα βρείτε και κτίρια όπως ένα μαυσωλείο δωρικού ρυθμού για τα μέλη της βασιλικής οικογένειας και το Belventere

που κτίστηκε μεταξύ του 1778-1790 ως τεϊοποτείο. Κοντά στο ανάκτορο βρίσκεται και το Schinkel pavilion χτισμένο από το γνωστό ομώνυμο αρχιτέκτονα Carl Schinkel για το βασιλιά Φρειδερίκο Γουλιέλμο τον Γ΄.

Πρόσβαση: Οι κοντινότεροι σταθμοί είναι οι Richard-Wagner-Platz (U7) στα 850 μέτρα και Sophie-Charlotte-Platz (U2, U12) στο 1 χιλιόμετρο μακριά.

Φεστιβάλ Ομοφυλοφύλων CSD

CSD - Christopher Street Day

Στην πρωτεύουσα της χώρας όπου χιλιάδες ομοφυλόφιλοι εκτελέστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του Γ’ Ράιχ και όπου μέχρι και το 1969 η ομοφυλοφιλία διώχθηκε ποινικά, υπάρχει μία από τις πιο δραστήριες gay κοινότητες της Ευρώπης. Όπως όλες οι μητρόπολεις του κόσμου, έτσι και το Βερολίνο, διαθέτει δική του gay κοινότητα, με άπειρα gay bars και clubs, σάουνες και sex shops. Η Μέκκα της gay ζωής στο Βερολίνο, βρίσκεται στην περιοχή Schoeneberg, όπου η κοινότητα έχει εγκατασταθεί και αφομοιωθεί πλήρως. Το αποκορύφωμα των δράσεων και των εκδηλώσεων που διοργανώνονται, είναι το φεστιβάλ Christopher Street Day (CSD), που γίνεται κάθε χρόνο στη διάρκεια του καλοκαιριού, με κεντρικό event την παρέλαση (gay pride parade), με τις drag queens και τις drag kings, αρκούδους ντυμένους με μαύρα δερμάτινα, πολύχρωμες σημαίες, πάρτυ στους δρόμους, πορνοστάρ, κ.ά. Η εκδήλωση γίνεται για να τιμηθεί η πρώτη εξέγερση εναντίον της άσκησης αστυνομικής βίας στους ομοφυλόφιλους, στο Greenwich Village της Νέας Υόρκης στις 27 Ιουνίου του 1969 και έχει ως στόχο να αναδείξει την ανάπτυξη της πολυμορφίας. Τέλος, το Βερολίνο είναι μία από τις ελάχιστες πόλεις που χρησιμοποιούν τον όρο "CSD", καθώς στις περισσότερες πόλεις του κόσμου παρόμοιες εκδηλώσεις ονομάζονται "Gay Parade".

Mουσικό φεστιβάλ Fusion

Fusion Festival

Το μουσικό φεστιβάλ "Fusion" διεξάγεται κάθε χρόνο στα τέλη Ιουνίουστο Mecklenburg, στο πρώην ρωσικό αεροδρόμιο. Το σύνθημά του είναι"τέσσερις ημέρες κομμουνιστικών διακοπών" και φυσικά όχι για να χρωματίσει πολιτικά το φεστιβάλ, αλλά για να ενθαρρύνει τη συλλογικότητα και την ελεύθερη έκφραση των συμμετεχόντων, στη μικρή παράλληλη κοινωνία που δημιουργείται εκεί. Οι διοργανωτές δίνουν μεγάλη σημασία στην αμοιβαία ανοχή και τη φιλικότητα προς το

περιβάλλον, όπως επίσης και στο μη εμπορικό προσανατολισμό του φεστιβάλ και για αυτό το λόγο δεν υπάρχουν μεγάλοι χορηγοί αλλά ούτε και διαφημίσεις. Απευθύνεται κυρίως σε λάτρεις της μουσικής elecronica, trans, techno, house, breakbeat και διαφόρων άλλων ειδών μουσικής, που προστίθενται κάθε χρόνο στο πλούσιο πρόγραμμα του φεστιβάλ, στο οποίο συμμετέχουν διάσημοι καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο. Η πρόσβαση στο χώρο του φεστιβάλ μπορεί να γίνει με τρένο ή με αυτοκίνητο από το Αμβούργο ή το Βερολίνο. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε στην επίσημη ιστοσελίδα του.

Κόκκινο Δημαρχείο

Rotes Rathaus

Κτίριο - ορόσημο του Βερολίνου, το Κόκκινο Δημαρχείο βρίσκεται στην περιοχή Mitte, κοντά στην πλατεία Alexanderplatz. Αποτελεί την κατοικία του εν ενεργεία δημάρχου και την έδρα της ομοσπονδίας του ομώνυμου κρατιδίου, ενώ το όνομα του δημαρχείου οφείλεται στο γεγονός ότι η πρόσοψή του είναι κατασκευασμένη από κόκκινα τούβλα. Το Κόκκινο Δημαρχείο χτίστηκε μεταξύ 1861 και 1869 από τον Γερμανό αρχιτέκτονα Hermann Friedrich Waesemann, στα πρότυπα του δημαρχείου της πόλης Torun της Πολωνίας, στη θέση όπου παλιότερα βρισκόταν διάφορα διάσπαρτα μεσαιωνικά κτίρια για να καταλαμβάνει σήμερα ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο. Το κτίριο είχε υποστεί πολύ σοβαρές ζημιές κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών του Βερολίνου από τους Συμμάχους το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και αναστηλώθηκε μεταξύ 1951 και 1956. Πριν την ένωση της Γερμανίας το 1991 το Κόκκινο Δημαρχείο βρισκόταν στην ανατολική πλευρά και αποτελούσε την έδρα του δικαστηρίου, ενώ στην δυτική πλευρά το δημαρχείο στεγάζονταν στο κτίριο Rathaus

Schöneberg. Πολλές από τις αίθουσες του Κόκκινου Δημαρχείου είναι επισκέψιμες, όπως η αίθουσα των όπλων, η μεγάλη αίθουσα χορού και η εντυπωσιακή πορτοκαλί αίθουσα με τις προτομές. Διατίθεται επίσης και μία βιβλιοθήκη όπου συχνά φιλοξενούνται διάφορες εκθέσεις, ενώ οι διάδρομοι στον τρίτο όροφο του δημαρχείου είναι διακοσμημένα με πορτρέτα επίτιμων πολιτών του Βερολίνου.

Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου

Βerlinale

Το διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου του Βερολίνου, γνωστότερο ως Βerlinale, διεξάγεται κάθε χρόνο στα μέσα Φεβρουαρίου, σε πολυκινηματογράφους,αλλά και σε μικρότερες αίθουσες, που βρίσκονται στην Potsdamer Platz. Θεωρείται ίσης καλλιτεχνικής αξίας με το φεστιβάλ των Καννών, ενώ είναι το φεστιβάλ με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα σε όλο τον κόσμο. Τα βραβεία που δίνονται είναι αυτά της Χρυσής και Ασημένιας Άρκτου, ζώο - σύμβολο του Βερολίνου, για κατηγορίες όπως καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, προσφοράς στην τέχνη και καλύτερου/ης ηθοποιού. Η Berlinale ξεκίνησε το 1951, σε ένα μισοκατεστραμμένο από τον πόλεμο δυτικό Βερολίνο, με προβολή της ταινίας Rebecca του Alfred Hitchcock. Το πρώτο φεστιβάλ που διεξήχθη και στις δύο πλευρές του Βερολίνου, έγινε το 1990, μετά την πτώση του τείχους, με τα ιστορικά γεγονότα της χρονιάς να ‘κλέβουν’ τη δόξα από τις ίδιες τις ταινίες. Με γύρω στους 7000 συμμετέχοντες, 300.000 εισιτήρια και επισκέπτες από 115 χώρες του κόσμου μόνο το 2011, η Berlinale μπορεί να θεωρηθεί ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στην πόλη, και ένας από τους πολλούς λόγους για να την επισκεφτεί κανείς. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην επίσημη ιστοσελίδα του φεστιβάλ.

Πρόσβαση: Μέσω της ομώνυμης στάσης U2 του μετρό καθώς επίσης, στην ομώνυμη στάση των γραμμών τρένου S1, S2 και S25.

Eastside Gallery

Eastside Gallery

Η East Side Gallery είναι ένα κομμάτι του τείχους του Βερολίνου, μήκους 1,3 χιλιομέτρων κατά μήκος της οδού Mühlenstrasse στην περιοχή του πρώην ανατολικού Βερολίνου. Είναι η μεγαλύτερη και μακροβιότερη έκθεση σε ανοιχτό χώρο στον κόσμο με 105 τοιχογραφίες στο σύνολο. Πρόκειται για έργα καλλιτεχνών αμέσως μετά την πτώση του τείχους που έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό την εκδήλωση της χαράς και το αίσθημα απελευθέρωσης εκείνων των ημερών. Οι τοιχογραφίες ως μέσο έκφρασης και προσέλκυσης τουριστών ήταν διαδεδομένη αλλά με διάσπαρτες τοιχογραφίες και μόνο στη δυτική μεριά του τείχους. Η δημιουργία των καλλιτεχνών στην ανατολική μεριά μετά την πτώση, μετέτρεψε το τσιμέντο σε μια συνεχή δήλωση ελευθερίας και συμφιλίωσης. Από τις πιο γνωστές δημιουργίες είναι το “mortal kiss” που απεικονίζει τον Erich Honecker, γενικό γραμματέα του κομμουνιστικού κόμματος της Ανατολικής Γερμανίας να δίνει ένα φιλί στο στόμα με τον Leonid Brezhnev, γενικό γραμματέα του κομμουνιστικού κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, ή το έργο “Trabi” της Birgit Kinder, που απεικονίζει το γνωστό αυτοκίνητο των ανατολικογερμανών Trabant, να σπάει το Τείχος. Πολλές από τις τοιχογραφίες αποτελούν θέματα για καρτ-ποστάλ. Η έκθεση με τις τοιχογραφίες, ένα μείγμα από πολιτικά θέματα, γκράφιτι και υπερρεαλιστικά θέματα, εκτείνεται από το Oberbaum Brücke έως το Ostbahnhof. Η έκθεση θεωρείται πλέον πολιτιστική κληρονομιά και σε

διάφορα κομμάτια της γίνονται εργασίες αποκατάστασης λόγω του ότι τα έργα βρίσκονται εκτεθειμένα στις καιρικές συνθήκες.

Πρόσβαση: Με λεωφορείο: γραμμές 347,Ν1 S-Bahn:γραμμές S3, S5, S7, S75

U-Bahn:γραμμές U1 Τραμ:γραμμές Μ10, Μ13

Λίμνη Schlachtensee

H λίμνη Schlachtensee βρίσκεται στα νοτιοδυτικά του Βερολίνου, στο δάσος του Grunewald. Είναι η καθαρότερη λίμνη της περιοχής του Βερολίνου, γεγονός που την κάνει κύριο πόλο έλξης για τους κατοίκους του Βερολίνου, των τουριστών που θέλουν να απολαύσουν στιγμές δροσιάς και χαλάρωσης, καθώς επίσης και ανθρώπων που ενδιαφέρονται για το ψάρεμα. Τριγύρω από τη λίμνη υπάρχει ένα συνεχές μονοπάτι που ενδείκνυται για περιπάτους και τρέξιμο. Στην ανατολική ακτή της λίμνης υπάρχει ένας ξενώνας πολιτιστικής κληρονομιάς στον οποίο λειτουργεί μπυραρία για τους επισκέπτες και παιδότοπος. Εκεί υπάρχει και η δυνατότητα ενοικίασης σκαφών. Η πρόσβαση στην περιοχή γίνεται με το τρένο. Στο κεντρικό τμήμα της λίμνης υπάρχει το πάρκο Paul Ernst, που πήρε το όνομά του από το συγγραφέα Paul Ernst (1866-1933) και η πρόσβαση εκεί γίνεται με το τρένο στην ομώνυμη στάση. Είναι ένα πάρκο αναψυχής, που εκτείνεται για ένα χιλιόμετρο μέχρι το νότιο τμήμα της λίμνης και καταλήγει σε μια βραχώδη και απόκρημνη χερσόνησο.

Πρόσβαση: Με το S-bahn, γραμμή S1, στάση Schlachtensee.